Afsluiting

Zo het aller laatste verslag alweer. De laatste weken is er nog genoeg gebeurt, zoveel dat ik geen tijd heb gehad om mijn reisblog bij te houden. Maar goed, beter laat dan nooit.

Zaterdag 2 januari waren wij uitgenodigd door Rudi (de reisleider). Rudi was bezig om zijn eigen bedrijf op te starten met nieuwe en andere soorten trippen. Hij wilde graag wat foto's maken op een boot waar Nederlandse studenten op zaten. Wij kregen gratis een boottocht over de Suriname rivier, een cocktail en een rondleiding op een plantage. Dit in ruil dat hij foto's van ons mocht maken. Nou prima. Wij hebben een super gezellige middag gehad met elkaar en weer mooie nieuwe dingen gezien. Een prachtige plantage met heel veel verschillende soorten gewassen. Een geweldige natuur en weer echt een stukje 'echt' Suriname in plaats van de stad.

Zondag was het tijd om lekker te chille. Heerlijk bij het zwembad van het Krasnapolski. De koers van de SRD wordt steeds voordeliger voor ons. Toen wij aankwamen in Suriname stond hij ongeveer op 3.5, nu staat hij op 6.0 maar veel prijzen zijn het zelfde gebleven. Gunstig voor ons dus! Lekker gezwommen, gechilld en geluncht. Top dagje.

Maandag kwam een droom van mij uit. Een super ervaring een prachtig avontuur. Ik heb samen met Karina en Lisette een rondvlucht gemaakt met een helikopter. Wauw dit was zo geweldig. Het leuke van alles was dat we alle herkende vanuit de lucht waar we al een keer geweest waren. Voor dat de vlucht begon kregen we een kort introductie filmpje waarin werd uitgelegd dat je knopje in de deur omlaag moet tijdens de lucht, hoe je moet vluchten etc. Het moment dat we willen op stijgen vraag ik aan de piloot, meneer: het knopje staat nog omhoog, moet deze niet omlaag? Nee meid, die laten we lekker omhoog, want als het fout gaat kun je er in ieder geval uit. Haha het was een fantastiche vlucht. Heb een moment bijna in mijn broek geplast.. De piloot had bedacht dat het leuk was om een duikvlucht te maken richting het water. Wauw dit was amazing, maar ook dood en dood eng. We voelde met de onderkant het water. We hadden een koptelefoon met microfoon, Ik denk dat de piloot tijdens de vlucht een gehoorbeschadiging heeft opgelopen. Oeps. Maar WAUW! Met foto's kan ik niet laten zien hoe ik het ervaren heb, maar geloof mij, ik vond het geweldig!

Dinsdag was het tijd voor de eind presentatie van ons onderzoek. Het gekke hiervan was dat we van school nog geen beoordeling hadden ontvangen, maar daar wel onze eind presentatie gegeven hadden. Voor de presentatie werd ik niet zo lekker. Warm/koud en heel vermoeid. Maar goed de presentatie ging door. Om de uren een beetje eerlijk te verdelen waren er twee meiden aangewezen die de presentatie deden en de rest keek toe. Wel hielpen wij met het beantwoorden van de vragen. Helaas kwam er maar een iemand van een instelling langs die wij geïntervieuwd hadden. Voor de presentatie waren er al wat irritaties. Vanaf dat wij in Suriname zijn is het duidelijk dat je bij een instelling lange kleding aan moet. Dit betekend kleding tot over je schouder en over je knie. De presentatie werd gegeven in korte rokjes en hempjes. Maar goed de opdrachtgever was opzich wel tevreden. Ze gaf ons in ieder geval een voldoende. Na de presentatie zijn we nog even gaan zitten met Marja om het af te sluiten. Dat was het dan, het onderzoek, ons doel waarvoor wij naar Suriname kwamen. Het zat er op. Tijd voor een gezellig drankje op het terras met de onderzoeksgroep en nog even een korte bespreking voor de uitwerking van de presentatie in Nederland. Helaas ging het iets anders dan gepland, het was niet heel gezellig. Alle fustraties van de afgelopen weken kwamen eruit. Gezamenlijk tot een goede oplossing komen lukte niet meer. Omdat het er zo goed als op zat hebben we het zo gelaten. We hebben afspraken gemaakt. En nu is het de vraag of dit goed gaat komen. Na het drinken op het terras ben ik langs de supermarkt gegaan om wat vitamines te halen en toen lekker mn bedje in gegaan. Bah wat was ik beroerd.​

Woensdag voelde ik mij nog steeds mega beroerd. Maar de meiden gingen naar het zwembad dus ik dacht misschien wel ff lekker om mee te gaan. Bij het zwembad voelde ik mij steeds slechter worden. Koorts, vermoeidheid en pijn aan mijn gewrichten. Dit kon niet goed zijn. Dus ik naar de apotheek. Daar was toevallig een arts aanwezig die even de tijd nam om naar mij te kijken. Ja mevrouw u heeft zeker koorts, ik kan u niet zeggen of u Zika of Chikagunya heb. U krijgt vitamine pillen, diclo en paracetamol, neem vooral veel rust en slaap zoveel u kunt. Dat liet ik mij geen twee keer zeggen. Ik ben gelijk naar huis gegaan en lekker gaan slapen. Ik sliep overdag 5 a 6 uur en maakte nachten van 13 uur. En nog was ik moe. Wat een drama, wat voelde ik mij daar beroerd en zielig. Het enige wat ik graag zou willen was naar huis en lekker bij mama op de bank. Maar goed, dat heb ik niet gedaan.

Donderdag stond er nog een trip gepland naar Nickirie en Bigi-pan. De trip was met Rudi. Het zou een rustige/prive trip worden. Samen met Kelly en Lisette gingen wij mee met Rudi. Rudi wist dat ik niet lekker was dus die had zich daar op ingesteld. We gingen met een mega auto naar Nickirie. In Suriname zijn er twee steden: Paramaribo en Nickirie. Nickirie is de tweede stad. Dit is een stad omdat er een stoplicht in staat. Tja haha. In de auto heb ik lekker veel geslapen. We zijn langs Groningen gereden. In Nederland ben ik nog nooit in Groningen geweest, maar daar wel :) In Nickirie zijn we langs het stoplicht gereden.. maar deze stond niet eens aan haha! Net even buiten Nickirie zijn we op de boot gestapt naar Bigi pan. Wauw wat een bijzonder avontuur weer. Na ongeveer een uur varen kwamen we op een groot meer aan varen waar allemaal huizen op palen stonden. Een van die huizen was ons verblijf. Heerlijk aangelegd en daar stond een warme maaltijd voor ons klaar. Heerlijk. Toen was het tijd om te chille. Heerlijk even geslapen in het zonnetje midden op dat meer. Daarna was het tijd om op de boot te gaan om flamingo's te zien. Dit was erg indrukwekkend. Wel honderden flamingo's in het water die opvlogen en over ons heen gingen. Wauw, wauw, wauw! Daarna door gevaren naar een plek waar alle rode ibus vogels hun slaapplek zochten. Groenen bomen gekleurd met knal rode vogels en witte reigers. Een geweldig gezicht. Toen weer terug naar het huis, avond gegeten en weer de boot in op zoek naar kaaimannen. Halaas ging dit niet zo soepel. Maar goed wel weer even leuk. Daarna gelijk mijn bedje weer in. Gesloopt na zo een dag! 's Morgnens het ochtend programma overgeslagen. Rudi kwam mij wakker maken en vroeg gelijk hoe het met mij was. Een super reisleider! Na het ontbijt was het tijd om naar het modderbad te gaan. Een uurtje waren door een prachtige natuur, richting de oceaan. Daar was het. Een vlakte met alleen maar modder, daar konden wij in rollen. Tja.. een leuke ervaring, maar gatver als ik er op terug denk haha! Zo veel modder overal!! Toen weer terug naar het huis douchen en weer terug naar Nickirie, daar weer de auto in en hup naar huis. Een bijzonder leuke trip, maar wel heel vermoeiend.

Zaterdag was het tijd om bij te komen en alleen maar te slapen. Helaas voelde ik mij nog steeds niet lekker. Zondag gingen de ouders van Kelly, Kelly en Karina naar Anani beach, ze vroegen of ik mee ging. Jaa hoor dat wilde ik wel. Heerlijk naar het strandje aan de jungle van Suriname. Een prachtig mooie locatie een perfecte plek om rustig bij te komen.

Van maandag tot donderdag heb ik zo min mogelijk gedaan. En zo veel mogelijk proberen aan te sterken zodat ik nog een beetje kon genieten de laatste dagen. Gelukkig voelde ik mij donderdag stukken beter. Donderdagavond hadden we een kookcursus met een hele groep meiden. We hebben roti en moski alesi gemaakt. Super leuk om dit met locals te doen en les te krijgen. We hebben het met ze alle gemaakt en daarna met ze alle opgegeten. Het smaakte geweldig! De recepten heb ik gefotografeerd om het nog eens te kunnen maken. Donderdag avond was het tijd voor de laatste Havanna. Dat was wel gek. Met een dubbel gevoel heb ik afscheid genomen daar. Nog een laatste dansje gedaan met Delano, een heerlijke salsa dans! Wat een geweldige tijd heb ik gehad in de Havanna. Zo veel lol en gedanst zoals ik nog nooit in mijn leven gedanst heb. Geweldig.

Vrijdag weer een lekker rustig dagje bij het zwembad en 's avonds uit geweest. Een dagelijkse dag haha. Zaterdag was het weer tijd om naar het zwembad te gaan en nog even naar de markt om de laatste souvenirs te halen. Overal waar wij liepen was het zo,, tja dit was het dan. Na drie maanden vol te genieten was dit het. De laatste zaterdag avond gezellig met een groepje uit eten geweest. Zondag was het tijd om eerst nog even te genieten bij het zwembad.. zondag in de namiddag was het dan echt tijd om in te pakken. Met een lach en een traan heb ik al mijn troep weer in de koffers gekregen. Toen ik mijn koffer ging wegen gaf hij 100.. aan. Ik schrok mij de pest. Stond hij niet op het goede gewicht hahaha. Ach een echte Kels actie. De koffers waren gepakt. Het afscheid was nabij. Maandagmiddag hebben we nog geluncht bij Zus en zo en toen.. ja toen was het echt tijd om te gaan. Na drie geweldige, onvergetelijke maanden. Maar het naar huis gaan voelde ook wel weer goed. Weer terug naar 'normaal'. Het busje was op zijn Surinaams te laat. En omdat ik terug ging naar Nederland kwam gelijk de Nederlandse mentaliteit naar boven.. SNEL HAAST WE KOMEN TE LAAT !!!! gelijk in de paniek. Maar goed we waren nog in Suriname dus NO SPANG. En ja hoor, het kwam gewoon goed. Op tijd bij de douane. Een bijzonder iets. Iedereen moest zijn schoenen uit. Dus op je bloten voeten er door heen.  Ach het kan allemaal. Boarden in Suriname betekent: met je paspoort langs een poppetje en lopend naar het vliegtuig. Nog een keer diep ademhalen. Een traan over mijn wang. En zo het vliegtuig in. Na 9 uur vliegen was daar Schiphol. Een 100% controle dus overal honden en douane controles. Maar het ging allemaal vrij snel. Daar waren mijn koffers. Even afscheid nemen van de meiden en toen was het tijd om door de deur te gaan. JAAAAA daar stonden papa, mama en margriet! Ik vloog naar ze toe! Sprong in hun armen en platte de tulpen die ik niet eens gezien had! Maar goed ik was terug. Terug ik dat koude Nederland. Dat viel wel even behoorlijk tegen die 30 graden verschil.

Ik kijk terug op een geweldig avontuur. Een avontuur waarin ik mijzelf heb leren kennen. Nog beter als dat ik al deed. Wauw ik had dit nooit willen missen. Ik heb ook geleerd dat het leven zo anders kan zijn dan dat wij hier in Nederland gewend zijn. Zo veel verschillende culturen maar ook mensen arm en rijk door elkaar heen. Bijzonder geweldig.

Ik neem afscheid van deze blog. Dit was mijn reis van Amsterdam naar Paramaribo naar Amsterdam. Een herinnering voor het leven!!