Het begin van het avontuur

Zo hé daar zit ik dan in Zuid-Amerika. Ver van alles en iedereen. Best gek idee, want het voelt totaal niet zo.
Donderdag was de dag van het afscheid. Bah wat zag ik daar tegen op. Op Schiphol waren papa, mama, Ray, Margriet en Demi om mij uit te zwaaien. Ik wou eerst dat die koffers weg waren, zodat ik nog even 'rustig' een bakje koffie kon drinken. Gelukkig ging dit allemaal vrij snel, ene koffer was 19 kg en de andere 22 kg. Wat een opluchting dat ik niet meer om hoefde te pakken. Toen even gezellig met z'n alle een bakkie gedronken. Pap moest eerder weg voor een klus op zijn werk, dus het eerste afscheid was een feit. Natuurlijk hield ik het niet droog. Vrij snel daarna had ik afgesproken met Kelly om samen door de Douane te gaan. Daar stonden ook alle mensen die Kel kwamen uitzwaaien. Nog even met ze alle op de foto en toen was het moment daar. Het laatste afscheid. Daar liepen we dan, samen op weg naar ons avontuur. Nog 1x zwaaien, nog 1x keer kijken en toen samen instorten en kei hard huilen!
Op ​naar de douane. Mevrouw zou u uw sjaal af willen doen, ja hoor, ow mevrouw wilt u ook uw vest uit doen, uhm ja hoor. Meneer? ja.. moet ik nog meer uit doen? Uhmm nee mevrouw (mega rood hoofd). Door de bodyscan, om vervolgens m'n handbagage te pakken. Oh no, beide aan de andere kant van het glas. Wat betekende al m'n spullen werden gecontroleerd. 'zucht' Alles mocht mee dus wij naar de Gate waar Luka en Jay op ons zaten te wachten. Gezellig met z'n 4e het vliegtuig in. En toen begon de vlucht. 9 uur lang zitten. Beetje filmpje kijken, rondjes lopen, kletsen en slapen.

9 uur later.. alleen maar water gezien en boven Suriname alleen maar groen. Het toestel stond veilig aan de grond. De stewardess stond achter ons waar een uitgang zat. Het wachten was op de trap. Je zou denken, simpel, je rijd die trap tegen het vliegtuig aan en je stapt uit. Nou niet dus. Het is wel 4x opnieuw gedaan. Het vliegtuig was al bijna leeg, maar de uitgang die zo lekker dichtbij zat ging niet open. Dus toch naar voren om daar het vliegtuig uit te gaan. BAM die klap in m'n gezicht, pfoe wat een warmte! En die geur, de geur van warme vermengt met bosbrand. Nog even snel een selfie en snel naar binnen naar de airco. Omdat wij zo lang moesten wachten tot we eruit mochten, stonden al die andere mensen dus voor ons in de rij. We hebben ongeveer een uur staan wachten om door de douane te komen. Hier in Suriname gaat alles nog handmatig en natuurlijk lekker rustig aan. We kregen te horen dat we binnen 30 dagen ons moeten melden bij de vreemdelingendienst, dat moeten we dus nog maar even doen. 

Kelly had gebeld voor een taxi. We moesten opzoek naar een man in een groen shirt, met de naam GUMGUM op z'n rug. Daar stond hij dan een man met een bordje in zijn hand: Kelly x2, Luka x2. Hé dat zullen wij wel zijn!  Ik werd verwelkomd in Suriname met een kus op mijn hand. Met de woorden: Welkom in Zuid-Amerika, dit moment zal je nooit meer vergeten.
We moesten met z'n 6e in een klein busje + alle koffers. Wij dachten, dit gaat nooit lukken. Hó dames, jullie denken alleen maar in problemen, maar dit gaat lukken. Zo gezegd zo gedaan. Het paste, wel een beetje proppen en 1 iemand zat boven op een koffer, maar goed het paste. Muziekje aan en gaan met die banaan. Ongeveer 1 uur rijden naar ons nieuwe huis. De chauffeur zei, ik zal jullie vast wat vertellen. Als jullie om je heen kijken zie je bos.. (jaa duuuhhh, dat snappen wij ook wel), wij beetje lachen,, Oké luister goed, elk verhaal begint met een inleiding oké! Hele verhalen werden er vertelt, wat een heerlijk welkom. Eerst even een ander meisje afgezet en toen naar ons eigen huis. Een huis wat niet te missen is, knal oranje. Een prima huis, allemaal ons eigen kamertje, gezamenlijke woonkamer / keuken / badkamer.
Even onze spullen gedumpt, gedouched en hup even de stad in om een hapje te eten. Daar zaten we dan aan de waterkant, in een jurkje, aan een heerlijk Parbo biertje en bitterballen. Het bestellen: Hoi, wat gaan jullie gebruiken? Uhmm nou wij willen graag .. bestellen!  Oke niet zoals wij ze in Nederland hebben, maar met aardappel en kip? Naja goed, ik heb geen kip geproefd. Hup naar huis en 'lekker' me bedje in. We kregen geen gewoon biertje maar een Djoko ( een grote fles bier waar vier biertjes uit gaan)

Een cursus slapen is hier wel nodig, wat een warmte, wat een vochtigheid en wat een plakkerigheid. Slecht geslapen, vroeg wakker. Maar daar hadden ze ons al voor gewaarschuwd. Vrijdag ochtend gezellig met z'n alle naar de supermarkt. Heel decadent, maar met de taxi (kosten: 10 SRD =  2 euro = 0.5 cnt p.p). Een supermarkt, je zou denken Suriname, zal wel klein zijn met veel Surinaamse producten. Nou niet dus. Alles wat je in Nederland kan vinden, was hier, in deze supermarkt. Wel 10 verschillende pannenkoeken mixen. Bizar gewoon. Wel een fijn idee. Dus wij onze boodschapjes gedaan en weer terug naar huis. Omgekleed even langs de huisbaas en hup naar het zwembad. HEERLIJK. Zo genoten. Ontzettend gezellig met alle meiden van de studie + andere studenten. Genieten.
's Avonds met z'n alle (10e) uiteten gegaan. Super gezellig. Maar toen ineens allemaal zwarte dingen op tafel. Het bleek een as te zijn. Een mega brand om de hoek, dus wij naar binnen in een achteraf kamertje waar een besloten groep mensen zat te eten. Ach hier kan alles. Hup naar huis en lekker naar bed. Nieuwe nacht, nieuwe kansen. Ventilator anders neer gezet en heerlijk geslapen!

Vandaag is mijn liefste papa jarig. Best gek dat ik er niet bij ben. Maar ik zal vanavond wel een biertje op hem drinken! Vanavond hebben we een bier feest. 80 jaar Parbo bier. Dat betekend reden voor een feestje!  Wat verder deze dag mij gaat brengen zou ik niet weten. Wat ik wel weet is dat ik mij ga omkleden en het huis uit ga, beetje zonde van het lekkere weer om binnen te zitten.

Zo dit was tot nu toe even mijn verhaal. Ik laat snel weer wat van me horen!

Liefs x