Home sweet home

En dan zitten de vijf weken er gewoon op en ben je weer lekker veilig thuis. Best een gek idee dat ik eergisteren nog in Zuid-Afrika stond en nu weer in het kleine kikkerlandje. Mijn laatste nachtje in Zuid-Afrika bracht ik door in Port Elizabeth. Een prima klein hostel met een eigen huisje. Ik dacht dat is wel even fijn voor de laatste nacht, zodat ik lekker kon slapen. Helaas was dat niet helemaal gelukt, maar goed wel rustig alles kunnen inpakken voor mijn terug reis. De volgende ochtend wilde ik nog wat water kopen en een broodje. Aan de jongen achter de receptie vroeg ik of het veilig was om alleen over straat te gaan. Ja hoor zei hij, geen probleem. Oke, dan ga ik even naar de Spar. Bye. Dus hup tas op mn rug en gaan met die banaan. Ik was de straat nog niet uit of de eerste auto stopte half naast mij met schreeuwende mensen, vervolgens een hele groep jongens op straat voor mij die begonnen te blèren. Bah wat voelde ik mij onveilig. Toen ik eindelijk bij de spar was en het gevoel had dat ik veilig was begon het winkel personeel, pssst, Hey, pssst. ROT OP, laat mij met rust! Snel mij boodschapje gedaan. Zonnebril op, haar in een knotje en terug gelopen als een zelfverzekerde zuid Afrikaanse meid.. uhhu. Gelukkig daar was mijn hostel weer. Snel naar binnen en achter de gesloten deuren mijn ontbijtje gegeten. Ik dacht telkens, het zou mij toch niet gebeuren dat er iets gebeurt op mijn laatste dag. Om 11.45u had ik mijn taxi besteld. Veelste vroeg maar voor het eerst lukte het mij niet om online in te checken, want ik kon nergens meer de mail vinden + de site waar ik geboekt had.. Het enige wat ik kon zien op mijn rekening was dat er geld was afgeschreven. Voor het geval dat het fout zou gaan toch maar eerder naar het vliegveld gegaan. Daar aangekomen stond er nog geen rij en was ik gelijk aan de beurt. Ik gaf mijn paspoort en alles was in orde, pfoe, gelukkig. Backpack ingeleverd, nog even wat gegeten en toen door de douane. Alles ging zo makkelijk. Dus achter de douane maar wachten tot we mochten instappen. Boarding zou om half 2 zijn, maar om half 2 was er nog niet eens een vliegtuig. 13.35 kwam hij aan, alle mensen er uit en om kwart voor 2 mochten wij instappen.. en keuring om 2 uur vertrok het vliegtuig. Naast mij zat helemaal niemand, dus lekker drie stoelen voor mij alleen. 

Na anderhalf uur vliegen kwam ik veilig aan in Johannesburg. Helaas lukte het Wes en Tia niet om langs te komen dus ben ik maar ergens iets gaan eten, want ik had een wachttijd van vier uur. Pap en mam waren ook in de beurt maar wisten niet of ze het zouden redden om mij nog even te zien. Toen ik bijna door de douane wilde gaan belde mama dat ze er waren. Dus nog even kunnen knuffelen en samen door de douane gegaan. Daar weer afscheid genomen want ik moest bijna boarden. Het verliep allemaal wat traag met instappen want we moesten met een bus naar het vliegtuig en ouderwets met een trappertje naar boven.. Maar rond 20.15 ging het vliegtuig toch echt de lucht in. Naast mij zat een jongen en daarnaast zat niemand. Ik vroeg hem of hij misschien op die andere stoel wilde zitten zodat we beid meer ruimte hadden.. maar hij weigerde. Hij zei, nee zit liever hier. WAUW. Irritatie boogje was hoog. Maar goed, dan niet. Deze vlucht was ongeveer 10 uur. Gelukkig wel een paar uurtjes kunnen slapen, maar slapen in een vliegtuig is niet echt mijn ding. Achter mij zat blijkbaar een vrij lange jongen. Toen ik mijn stoel naar achter deed hoorde ik een behoorlijk veel Arabisch gepraat. Tijdens het eten ging ik weer recht zitten en daarna weer slapen.. toen begon hij weer te ratelen. Tja sorry niet mijn probleem, dan moet je maar een stoel met extra beenruimte boeken! 

Na 10 uur vliegen landen we veilig in Doha om 06.10. Toen ik op mijn boarding pas keek en zag dat mijn boarding van mijn volgende vliegtuig om 06.20 begon raakte ik lichtelijk in paniek. Hoe moest ik dit gaan doen? Ik zat nog in het vliegtuig opgesloten.. wachten tot de trap tegen het vliegtuig stond en de bus er was.. 06.18 liep ik de trap af naar beneden. Hup de bus in. Normaal rij je dan iets van 5 min en dan ben je bij een gate.. maar nee hoor dit keer 15 min.. 06.35.. hartkloppingen.. oke. Rennen de trap op. Zucht mensen die op een roltrap geen ruimte geven aan voorbij gangers. Super irritant. Toen ik boven kwam sprak ik een jongen aan die aan het werk was. Hij zag de paniek in mijn ogen en zei dat ik bij de douane mijn boardingpas moest laten zien.. Owja.. ook nog door de douane.. en hij zocht mijn gate op. Hij zei na de douane moet je rennen.. je heb 10 minuten voor dat je gate sluit! PFFFF .. 06.40. Bij de douane mocht ik voor iedereen langs, hup door dat poortje en wachten op mijn tas. Jaa daar was hij. Grits, hup, rennen. Over de snelle loop band. MENSEN GA AAN DE KANT, IK HEB HAAST! Haha. Langs iedereen, over de koffers naar mn gate. Ja daar achteraan, daar moet ik heen. Pfoe, de gate was nog open. Boarding pas laten zien, en achter aan in de rij. Precies mijn zone was aan de beurt. Ik denk dat ik een van de laatste was die in stapte en toen ging de deur dicht. Pfoe. Wat een spanning, maar ik had het gehaald. Een appje sturen naar de fam was er niet meer van gekomen. Naja ze zien me wel weer verschijnen. Ik zat, riem zit vast, en het vliegtuig ging rijden. Mijn laatste vlucht voor deze vakantie. Als ik nadenk over wat ik allemaal heb gevlogen is het echt belachelijk: Amsterdam - Doha, Doha - Kaapstad, Kaapstad - Mauritius, Mauritius - Durban, Johannesburg - Kaapstad, Port Elizabeth - Johannesburg, Johannesburg - Doha, Doha -Amsterdam. Vliegen is niet meer een dingetje voor mij haha, het lijk gewoon of ik de bus in stap. Ik weet zelfs wat de piepjes betekenen vlak voor het opstijgen en landen en het veiligheidsfilmpje kan ik zelf naspelen haha. Na een vlucht van 7 uur landen in veilig op Schiphol. Dat gevoel, die kriebel in je buik dat je weer terug ben in je eigen land, dat gevoel is een van de fijnste dingen. Weg gaan is heel leuk maar thuis komen is zo fijn! De veiligheid van je eigen land, heerlijk! 
En toen het volgende dingetje, had mijn tas het wel gered.. Ik heb zo moeten haasten.. Dus naar de bagage band en hopen.. zucht het duurde en het duurde. Mam ondertussen al gezien door het glas.. maar nee..geen tas nog. Zucht. En toen als een van de laatste zag ik een blauwe zak de band op komen, aaah dat gevoel is ook zo fijn. Hij had het gewoon gered, zo blij mee!! Tasje op mijn rug en door de deur. Heerlijk thuis komen. Mam geknuffeld en toen werd er ineens tegen mn tas aan geduwd, Pff kan je niet uitkijken waar je loopt ofzo? Haha ik draai me om en daar stonden Ray en Cyn haha. Schatjes! Leuk om die ook weer te zien! 

Ik ben er gewoon weer. En ik heb het gedaan.. vijf weken alleen gereisd met mijn backpack. Een gevoel van trots. Mijzelf nog beter leren kennen. En nog meer van mijzelf gaan houden. Ja het klinkt raar, maar het is zo. Mijn volgende avontuur ga ik aan samen met Myriam, mijn topper van een coach. Ik ga een 90 dagen challenge aan.. geen alcohol, geen snoep, geen niks..  90 dagen bikkelen. Ik zie er tegen op, maar kijk er ook naar uit en hoop mijn doel te bereiken. Daarbij is zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen nodig. Dat heb ik deze vijf weken mooi kunnen oefenen! 
Over 28 dagen ga ik weer op reis, een klein kort reisje naar bestemming onbekend, samen met Margriet! Zo leuk! Spannend maar cool!

Dit was mijn laatste blog voor nu. Lieve volgers ontzettend bedankt voor het lezen en het meeleven. Zo leuk om jullie reacties te lezen! Ik ga er voor mijzelf weer een mooi boek van maken, zodat ik over een paar jaar nog eens kan terug lezen wat voor gaven dingen ik heb mee gemaakt! 

Tot ziens, liefs! X