Onafhankelijkheid

Zo dit is weer eens andere koek, bah. De hele dag in m'n bedje gehangen, geslapen, gelegen en gedraaid. Mega beroerd. Maar hopen dat ik morgen weer beter ben.

Maandag was het weer even tijd voor het onderzoek. Gezamenlijk gekeken wat we al af hebben en wat er nog gedaan moet worden. Een mooie planning gemaakt en daarna een interview uitgewerkt. De bedoeling is om 14 december het gehele stuk af te hebben met een uitloop tot 17 december, zodat we volledig kunnen genieten van de feestdagen hier. 's Avonds hebben we gezellig met de boven buren pannenkoeken gegeten. Luka bedacht om een snufje zout door de pannenkoeken mix heen te doen. Je kunt wel bedenken hoe dat ging... De halve zoutpot zat door de mix heen. Ze hebben nog geprobeerd om het eruit te scheppen, maar helaas. Ondanks dat waren de pannenkoeken heerlijk en hebben we allemaal onze zout hoeveelheid voorlopig weer binnen. Verder was het een heerlijk gezellig ontspannen avondje. Op tijd naar bed want dinsdag om 9 uur stond er weer een interview gepland.

Samen met Lisette 'vroeg' opgestaan om het interview af te nemen. We hadden een afspraak bij een bejaardentehuis. Grappig om te zien hoe het daar geregeld is. Om een beetje een beeld te schetsen alle hulpmiddelen die in Nederland zijn afgekeurd en weg gedaan zijn hier. Rolstoelen met gaten erin, zonder handvatten en ga zo maar door. Maar goed Lisette en ik waren keurig op tijd en werden vriendelijk te woord gestaan door een meneer die ons mee nam naar de persoon met wie wij een afspraak hadden. Samen met haar gingen we naar een kantoortje, naja hokje waar een bureau en drie stoelen stonden. Ze gaf aan dat ze het interview niet wilden doen, omdat ze vond dat zij de antwoorden op onze vragen niet kon geven.. zonder ook maar 1 vraag te horen. Maar goed, ze wou een kort voor gesprek en gaf aan dat we een andere dag terug konden komen om dan het interview af te nemen met haar en twee andere personen. Dus daar gingen we weer na ongeveer 15 minuten aanwezig geweest te zijn, zonder resultaat. Maar goed we denken maar zo, het is om ons onderzoek zo goed mogelijk uit te voeren...
Na dit hadden we nog een gesprek om 11 uur. Wij weer vol goede moed daar naar toe. Dit keer hadden we een gesprek in een weeshuis. Een prachtig huis. De mensen waren vriendelijk. We werden ontvangen op het balkon in de schaduw met een heerlijk windje, super. Daar zaten we dan, klaar voor het gesprek. Het interview is een soort van checklist om te kijken of de instelling voldoet aan verschillende eisen uit de wet. Deze mensen hadden alles voor elkaar. Prima geregeld. Ook al zei de man soms ja en de vrouw nee, alles was keurig. Voor ons kwam het meer over dat ze alleen maar sociaal wenselijke antwoorden gaven, om zo over te komen al een perfecte instelling. Naja goed dat ga ik niet allemaal controleren. Wij hadden onze informatie dus hup wij konden weer naar huis. S'middags lekker gechilld want s'avonds was het weer tijd voor een feestje. Gezellig met de meiden naar Jayh. Ik heb me nog nooit zo een haring in een blik gevoelt. Pfoe wat een gekkehuis en wat een drukte. Maar goed de muziek en de sfeer was leuk!

Woensdag was het de dag dat Suriname 40 jaar onafhankelijk was van Nederland. Een dag die bij de meeste Surinamers al heel lang in hun agenda staat. Het hele centrum was afgezet, dus een taxi was geen optie. Dus hup op onze fiets. Maar daar stond politie, dames willen jullie afstappen en lekker gaan lopen. Ja hoor meneer. Dus wij langs allemaal tank wagens en prachtige andere leger wagens gelopen met de fiets in onze hand. Aan het einde van deze wagens was er niks meer te zien op de weg. Alleen maar mensen langs de zijkant achter hekken. Dus hup wij ons fiets weer op en zwaaiend langs de mensen. Ze zullen wel gedacht hebben, wat een debielen, maar boeiend wij hadden lol. Fietsje geparkeerd en op naar het Onafhankelijkheidsplein waar de officiële ceremonie begon. Een hele boel mensen van de politie liepen hun mars over het plein. Mooi om te zien. Vervolgens kwam er een 'verrassing'. Een klein vliegtuigje heel hoog in de lucht. Na een paar minuten sprongen er 6 parachutisten uit. Bijzonder om te zien. Een voor een landen ze midden op het Onafhankelijkheidsplein. Helaas landen de eerste verkeerd, waardoor hij afgevoerd moest worden met de ambulance. Arme man. Toen het net gebeurde dacht ik eigenlijk dat hij dood was, zo heftig om te zien. Gelukkig bewoog hij vrij snel daarna, maar een paar botbreuken zal hij zeker wel hebben. De rest landen keurig. Een man had een mega grote Surinaamse vlag aan zich hangen, prachtig gezicht. Na dit gedeelte begon de parade. Alle politie teams + leger teams liepen in hun mars langs de mensen waar wij al eerder langs gefietst waren. Desi Bouterse stond 100 meter bij me vandaan. Na dat alle lopende mensen langs waren gekomen kwamen er mensen op de motor en op de fiets langs. Na dit kwamen de wagens en tanks die wij al eerder hadden gezien langsrijden. Ik vond het allemaal erg indrukwekkend. Na de parade zijn we naar de Palmentuin gegaan. Echt super gezellig overal kleine tentjes met allemaal verschillenden soorten eten en drinken, gezellige muziek en leuke mensen. Daar hebben we lekker gegeten en een rondje gelopen. Rond half 9 / 9 uur was het tijd voor vuurwerk wat te zien was vanaf het Onafhankelijkheidsplein. Prachtig. Een mooie afsluiting van een bijzondere dag. Een dag die voor de Surinamers erg belangrijk is. Ik vond het bijzonder om mee te mogen maken. 

Vandaag dus alleen maar ziek zwak en misselijk in bed gelegen. Morgen ga ik weer op trip. Ik hoop echt dat ik me dan een stuk beter voel dan nu, dit is echt drama. Ik heb van vrijdag tot maandag avond geen bereik op mijn telefoon. Ik slaap dit weekend in een hangmat en ga een berg beklimmen. Het zal wel weer een bijzonder weekend worden. Maandag avond/dinsdag ochtend zal ik weer een mooi verslag schrijven van mijn weekendje naar Voltzberg en de Raleighvallen. 

Tot snel x