Voltzberg / Releighvallen

Wauw wat een weekend weer. Ik ben zo blij dat ik dit allemaal mag mee maken. Vrijdag ochtend om 9 uur werden we thuis opgehaald. Daar gingen we dan met zeven meiden en een man in een busje op naar Witagron, een dorpje waar wij onze eerste nacht zouden gaan slapen. De bus rit zou ongeveer vier uur duren. De eerste uren heb ik alleen maar geslapen omdat ik nog steeds niet helemaal beter was. Het slapen deed me goed. Na ongeveer twee uur gereden te hebben bedacht een van de meiden dat we wel met ons hoofd uit het dak konden om wat lucht te scheppen. Daar stonden ze dan op de banken, vier meiden door het dakraam heen. Om de beurt even genieten van het windje. Jay bedacht dat het wel lekker zou zijn om gewoon te gaan zitten, dus hup daar zat ze boven op het dak en Luka aan de voorkant. Jeetje wat hebben wij gelachen in die auto. De busrit duurde iets langer dan gepland, maar wat maakt het uit als je lol heb. Ongeveer vijf uur later kwamen we aan bij een klein dorpje dat Witagron heten. Onze slaap plek werd aangewezen. Een klein simpel gebouwd hout huisje waar wij onze hangmatten op konden hangen. Door de busrit was het eerst tijd voor een duik in de rivier, wat gelijk ook onze douche was. Heerlijk even 'gebadderd' en genoten van de prachtige natuur samen met de dorpskinderen. Heerlijk. Een van de meiden stond een stukje verder de was te doen en een ander de afwas. Ach gelijk wat sop om ons te wassen. Toen we eruit gingen stond Mano (onze boot man) met een slang in zijn handen die hij een stukje verder had gevonden. Bah weer zo een rot beest.  Het blijven enge beesten. Na het douche was het tijd om te ontspannen, onze hangmatten waren opgehangen in bomen, heerlijk even ontspannen. Al snel kwamen er wat meer dorpelingen bij ons zitten om gezellig wat te kletsen en een drankje te doen. Daarna was het tijd om onze hangmatten te verplaatsen in het hutje. Om de hangmat werd een speciale klamboe gedaan zodat we niet lek gestoken zouden worden, prima uitvinding. Toen deze hingen was het tijd voor het avond eten. Kippensoep uit blik en een hamburger. Bordje opschoot, billen op een steen en eten maar. Na het eten was het tijd voor een kampvuur, drankjes en gezelligheid. Onze gids Jer wou graag nog een avondwandeling doen, dus hup zaklamp om mn hoofd en gaan met die banaan. Het blijft toch spannend zo in de natuur. Onderweg er naar toe kwamen we niet zo heel veel tegen, bij het water hebben we heel wat kaaimannen gespot. Het zelfde water waar ik 's middags lekker aan het badderen was. brrrr. Het blijft leuk om zo een kaaiman te spotten, ook al zie je alleen maar oranje oogjes. Na de wandeling was het weer tijd voor het kampvuur, nog een drankje en dan naar 'bed'. Mano wou mij graag nog wat laten zien, dus daar gingen we dan op avontuur. Ongeveer 20 meter van onze slaapplek had hij 's middags een andere slang vermoord. Boven op de slang lag een mega steen. BAH fijn joh, kan ik lekker slapen man. Maar goed wel vet om die slang even aan te raken, voelt echt gek! Toen was het echt tijd om te slapen, dus hup die hangmat in, wat een gedoe haha! Maar Kels lag hoor. Eerlijk gezegd lag het best lekker, maar wat was het koud 's nachts, niet normaal. Onder m'n handdoek, lange broek aan, sokken en een m'n vest. Dat had ik lang niet meer gevoelt, echt echt kou!

's morgens om 7 uur ontbijt. Een bruin broodje met pindakaas, in een dorpje aan een rivier, prima. We zouden na het ontbijt opruimen en dan vertrekken met de boot naar ons verblijf voor de volgende dagen. Uiteindelijk was het half 11 dat de boot vertrok met al onze spullen erop. Een vaartocht van ongeveer vier uur over de rivier. Ik blijf het toch wel eng vinden in zo een bootje. Gelukkig was het af en toe bewolkt wat goh wat wordt je bruin op zo een boot. En daar was het dan, een prachtig groot huis aan het water. Eerst moesten alle spullen vanuit de boot de berg op, een workout met die tempraturen, pfoe. Toen was het tijd om onze hangmat weer op te hangen. Vanuit mijn hangmat kon ik zo op de rivier kijken met een stuk stoomversnelling, wauw. Jer had me even geholpen om alles te instaleren. Iedereen hing dus was het tijd om te gaan. Eerst een klein stukje met de boot en daarna een wandeltocht van een uur door de jungle. Luka zag in een ton een schildpad zitten, deze heb ik ook even vast gehad. Best zwaar zo een beest! Tijdens het wandelen vertelde Jer een hoop. Het leuke was dat er een hoop bekend voor kwam van de vorige tour. Ik kan bijna zelf de tours gaan geven joh. Na het uur wandelen kwamen we uit bij de moedervallen. Een prachtige waterval. Helaas stond het water laag, waardoor het niet zo mooi was als dat het normaal is. Daar hebben we even lekker gechilld. Zo mooi met alle dieren geluiden en de geweldige natuur. Ik heb prachtige papagaaien gezien, zo mooi om die een keer los te zien in plaats van in een hokje. Na het chille was het weer tijd voor de wandeling terug, de boot weer in en hup terug naar het huis. Daar stond het eten voor ons klaar.. Dit keer kregen we bruine bonen, met rijst en kip. Juist, Kels en bruine bonen is geen combinatie, maar ik heb mij er overheen gezet dus gewoon netjes m'n bordje leeg gegeten. Na het eten was het weer tijd voor een avond wandeling. Zaklamp weer op en gaan. Dit keer gingen we een stuk door de jungle, bah dood eng, waarna we uit kwamen op een open grasveld een vliegveld ofzo. Daar hebben we veel nachtzwaluwen gezien, naja veel oogjes. Jer had er een gevangen zodat we hem van dichtbij konden bekijken. Na een stukje wandelen kwamen we uit bij een paar stenen. Daar zijn we neergeploft en hebben we heerlijk sterren gekeken. Jer had nog een verrassing in zijn tas, een fles cola en een fles Borgoe, mmmh lekker. Muziekje er bij en liedjes zingen, genieten. We hebben de maan zien opkomen, prachtig gezicht. Daarna was het weer tijd om terug te lopen en lekker te gaan slapen. Hup die hangmat weer in, oogjes dicht en slapen maar. Dit keer hing m'n hangmat wat anders, waardoor ik niet echt top geslapen had en weer ijs koud, brrrrrrr.

's morgens om 8 uur stond het ontbijt voor ons klaar. Een bruinbroodje met ei. Een goed ontbijt. We moesten ook gelijk onze lunch maken want het was de dag van de beklimming. Dus hup broodjes gesmeerd, koekjes mee, appeltje mee en twee 1.5 liter flessen water in m'n rugzak. Daar gingen we dan, eerst een klein stukje met de boot en toen de jungle in. De tocht was 16 km in totaal. Het eerste gedeelte bestond uit alleen maar jungle. Een pad dat je over boomstronken heen moet, over beekjes moet springen/lopen en tussen de liane door. Ik weet nu hoe Tarzan door de jungle kon zwaaien. Na ongeveer twee en half uur wandelen kwamen we uit bij een plateau met uitzicht op de Voltzberg. Jer? ja.. Moet ik daar serieus op? Ja dat is de bedoeling? Maar dat kan nooit kijk hoe hoog die berg is.. ja dus.. Dit gaan we doen. En daar gingen we dan. Na ongeveer een half uur wandelen kwamen we aan de voet van de berg uit. Vanaf nu was het alleen maar echt klimmen. Eerst nog een stuk waar je bomen kon vast houden en toen een heel stuk zonder iets. Ongeveer 45% omhoog. Het was afzien, het was zwaar, maar wauw wat een ontlading toen ik boven aan die berg stond. Ik heb het gewoon geflikt samen met die andere meiden. Alle zeven hebben we het gedaan. Wat waren we blij. Het eerste kwartier heeft iedereen alleen maar in de schaduw gezeten om bij te komen en te genieten van het uitzicht. Toen was het tijd voor foto's overal waar je keek was het groen, met hier en daar een berg. Wauw. Na ongeveer drie kwartier was het tijd voor de terug weg. Het eerste stuk voetje voor voetje, anders rolde je zo die berg af. Eerlijk gezegd vond ik het best eng. Kelly kwam met de opmerking: Ach als we naar beneden rollen kunnen we altijd nog tussen de apen gaan leven.. haha. De terug weg verliep prima. Tot dat de groep in tweeën splitste. De voorste groep gingen met Jer de jungle door en de tweede groep zou met de ander gids mee lopen. Dus hup wij wandelen en ineens waren we de gids kwijt, nergens meer te zien.. Naja goed het pad was vrij duidelijk te zien dus wij maar gewoon door gelopen als echte meisjes in de jungle. Na ongeveer 1.5 uur lopen liep de gids ineens weer achter ons, hoe hij dat gedaan heeft weten we niet, maar wij waren blij. Het einde van de jungle leek wel in Nederland te zijn.. Pfoe het laatste stukje was afzien en toen ineens zagen we daglicht, daar was het einde. De andere groep lag lekker in de rivier met een stuk water meloen. Wij kregen ook gelijk een stuk, schoenen uit, kleding uit en in onze bikini het water in, heeeeeeerlijk! Na even gechilld te hebben was het tijd om terug te gaan. De boot was er al. Mano en Jer hadden bedacht dat we ook wel terug konden zwemmen met de stroomversnelling. Samen met Karina, Luka, Kelly, Jer en Mano gingen we zwemmen. Zwemvest aan en drijven maar. De andere meiden gingen terug met de boot. Het spannende van het terug zwemmen blijft de kaaimannen en de piranha's die daar zwemmen, maar ook de stenen die je niet goed zit. Het was weer een avontuur op zich. Gelukkig allemaal weer veilig aan gekomen bij het huis waar het eten al klaar stond. Een heerlijke cassave soep met kip en rijst. Na het eten hebben we even lekker gekaart en sterren gekeken. Nog even plassen voor het slapen. OMG wat zit er daar in het gat, ik zie ogen whaaaaa. Snel geplast en terug naar het huis en Mano geroepen. Ik moest mee om te laten zien wat ik gezien had. Daar ging ik dan zaklamp in m'n hand om hem te laten zien wat voor monster ik gevonden had. Ik schijnen in het gat, hij kijken en keihard lachen. Bleek er een kikker in te zitten haha. Tja als je eenmaal een keer een slang gezien heb op een plek waar je hem niet verwacht denk je dat alles een slang is... Maar gelukkig niet haha. Pfoe wat was ik moe, dus hup die hangmat weer in en slapen. Jer had m'n hangmat even wat anders opgehangen waardoor ik beter sliep.

De laatste ochtend, het brood was op dus Mano had wat anders gemaakt. Iets van meel, olie, water en suiker het leek een beetje op een oliebol, best lekker. Na het ontbijt was het tijd om op te ruimen. Alle hangmatten weg, tassen inpakken en de boot weer in. Alles was gepakt en rond half tien begon onze tocht naar huis. Dit keer verliep de boot tocht iets minder soepel een aantal keer moesten we de boot uit om hem te duwen omdat het water te laag stond. Midden op de rivier een beetje een boot duwen haha geweldig, tot dat we ineens een mega grote zwarte schaduw zagen. Dus alle meiden snel de boot in en de jongens met een houten stok achter de schaduw aan. Ze konden hem niet vangen, maar het bleek een mega rog te zijn. Tja het blijft de wilde natuur. Na ongeveer vier uur varen kwamen we weer aan in Witagron. De spullen weer de boot uit en de bus weer in. Even snel een pasaatje eten en hup de bus in. Dit keer niemand op het dak zodat we lekker konden door rijden. Eenmaal aangekomen in Zanderij bleek de benzine bij het benzine station uitverkocht te zijn. Jer gaf aan dat ze in de stad vast nog wel hadden dus hup het laatste stukkie. Eenmaal aankomen bij een benzine station en de meter in het rood, en in een rij gestaan van 20 minuten bleek ook hier de benzine op te zijn. Dus hup daar gingen we weer met geknepen billen. Elk benzine station wat we daarna tegen kwamen waren allemaal leeg. Eenmaal aangekomen in Paramaribo stopte de auto er mee. De benzine was op. Gelukkig dat we al in de stad waren. Piet, onze 'kok' van het weekend was ook net aangekomen in de stad. Zijn broer was al naar ons toe gekomen om te proberen benzine over te zuigen, maar dit lukte helaas niet. Piet was onze reddende engel. Hij heeft ons opgehaald van de plek waar we gestrand waren. Dus alle spullen omgegooid en het laatste stukje met hem mee gereden. Ik ben alleen vergeten mijn spullen uit de auto mee te nemen, dom dom dom... Dus ik ga nu m'n fietsje op om mijn spullen ergens op te halen, zodat ook ik mijn kleding lekker kan wassen!

Het was weer een geweldig avontuur. Ik heb genoten, weer een ervaring rijker. Zal dit nooit vergeten. Zoals een man tegen ons zei over de Voltzber: Meiden jullie moeten het ervaren, ik kan niet uitleggen hoe het is. En zo is het. Dit moet je ervaren, voelen en zien. Ben blij dat ik het gedaan heb.
Komend weekend staat de volgende trip gepland naar Nikiri. Dit keer niet met een organisatie maar zelf. Het zal wel weer en geweldig avontuur worden, ik ben benieuwd. Jullie lezen de verhalen wel weer.

Tot snel xx